فتوگرامتری علم، هنر ، تکنولوژی،اندازه گیری پدیده های زمینی به کمک ثبت اطلاعات بر روی یک صفحه ی حساس به امواج الکترو مغناطیسی است
فتوگرامتری در گذشته برای استخراج اطلاعات زمین و تفسیر آن ها توسط عکس های هوایی مورد استفاده قرار میگرفت اما بعد ها با پیشرفت این علم و ورود تکنولوژی در فتوگرامتری اطلاعات جنبه ی متریک (اندازه گیری و تهیه ی نقشه) یا تحلیلی گرفت. همچنین این علم دیگر محدود به عکس های هوایی نشد و اقسام مختلف مانند فضایی و کوتاه برد را به خود گرفت .
در فتوگرامتری متریک، اندازه‌گیری‌های کمی مطرح است، یعنی با استفاده از اندازه‌گیری‌های دقیق نقاط از طریق عکس می‌توان فواصل حجم، ارتفاع و شکل زمین را تعیین کرد، که معمولترین کاربردهای این شاخه از تصویرسنجی تهیه نقشه‌های مسطحاتی و توپوگرافی از روی عکسهاست. اما تصویرسنجی تفسیری خود به دو شاخه تفسیر عکس و سنجش از دورتقسیم می‌شود.در قسمت تفسیر عکس بیشتر مطالعات کیفی بر روی عکس انجام می‌گیرد، به‌عنوان مثال وضعیت پوشش گیاهی یک منطقه و یا میزان جمعیت یک شهر را از طریق عکس مورد مطالعه و تحقیق قرار می‌دهند.
تکنولوژی فتوگرامتری
از نطر تکنولوژی این علم به چهار دسته تقسیم می شوند:
- آنالوگ
- نیمه تحلیلی
- تحلیلی
- دیجیتال
تاريخچه:
پايه گذار علم فتوگرامتري يک سرگرد فرانسوي به نام لوسدا (A. Laussedat)، بود. او در سال 1859 براي کميسيون آکادمي علوم پاريس نشان داد که انسان چطور ميتواند با استفاده از زوج عکس، مختصات نقاط را محاسبه کند. در همين زمان در آلمان شخصي به نام مايدن باور (A. Meydenbaver)، اولين آزمايش موفق خود را تحت عنوان فتوگرامتري ساختمان پشت سر گذاشت. اين علم در اتريش از تاريخ 1887 تاکنون مورد استفاده قرار گرفته و همچنين دو مهندس اتريشي به نامهاي هافرل (Hefferl) و ماورر (Maurer) اولين طرح دستگاه فتوگرامتري را جهت استفاده در راهسازي و آبرساني به انجام رساندند.بعد از اينکه در سال 1901 پالفريش (Pulfrich) مقدمات علم استريوفتوگرامتري را ارائه کرد، راه را براي مخترع با ذوقي به نام اورلز (Orels) در سال 1909 که دستگاه استريواتوگراف را اختراع کرد، هموار ساخت.
